Next Station, Blumentritt station...

Sa Artistang Artlets, hindi uso ang pwede na. Kung gagawa ka, gawin mo na ng todo bigay—ng lahat ng iyong makakaya. Noon naisip ko siguro ganito ang kultura sa kinalakhan at minahal kong organisasyon ay dahil likas sa bawat miyembro nito ang kagalingan at kasipagang natural sa isang Tomasino. Pero nagbago ang aking sariling pananaw matapos mangyari ang ilang bagay na hindi ko kailanman malilimutan. Tulad nalamang ng pagbabago ng papanaw ko sa pagiging director.

Hindi ko lubos maisip na makakatapak ako sa kinatatayuan ko ngayon. Ni hindi ko akalaing kakayanin ko ang stress at ang pressure na panghawakan ang tiwala ng buong organisasyon kasama na ang lahat na inaasahang panghihina ng loob at insecurities sa katawan. Pero kasama sa trabaho ko yun bilang isang direktor.

Buti nalang hindi basta basta ang Artistang Artlets. Dahil ang nagpatibay sa grupong ito ay ang samahan at pagkakaibigang hinid mapapantayan; hindi matutularan. Ito ang nagpatibay ng loob ko para matugunan ang trabaho ko.

Pagkakaibigan. Pati ito nagiba na rin ang kahulagan sa akin. Nabigyan ito ng ibang mukha sa produksyong ito matapos mangyari ang mga pagkakataong muntik tumunaw sa lahat ng katapangan ko. Hindi pa ako nakaramdam ng ganoong katinding pagluluksa ng mawala ang isang matalik na kaibigan na sinamahan at dinamayan ako sa lahat ng kasiyahan, kalungkutan, galit at hinanakit sa buhay sa mahigit kumulang na 13 na taon. 13 na taon. Ganoon na pala katagal yun. Nakakapanghinayang naman at hindi na niya napanood ang isa sa mga pinakamalaking parte ng buhay ko. Nakakapanghinayang na kung alam ko lang sana na mauuna na siya nakapagpaalam pa sana ako. Nakakapanghinayang na hindi ko man lang siya nakasama at nahagkan sa pinakahuling oras niya para masabi ko kung gaano siya kaimportante; gaano ko siya kamahal.

Panghihinayang. Nakakatawa. Ito kasi ang pinakatema ng dulang Rizal at Blumentritt. Tulad nalamang nila Gemma, Ian, Yes at ang mga naging biktima ng LRT Rizal Day bombing, pinakita ng Rizal at Blumentritt ang konteksto ng pagsisisi, pagdurusa, panghihinayang sa isang napakabuluhang pamamaraan—ang paguungkat sa kamatayan.

Ang dulang Rizal at Blumentritt ay mananatiling isang dula—isang “representasyon” ng katotohan; isang kasinungalingan sa paglalahad ng katotohanan. Ngunit ito ay mananatiling totoo sa puso’t isip ng mga tao na nagkamali pero marunong magsisi para lamang malaman na huli na ang lahat; tapos na ang lahat; wala na ang lahat.

Itong dulang ito ay para sa mga tulad kong tao, nagkakasala, nagsisisi at marunong manghinayang. Ito rin ay para rin sa mga taong marunong magpatawad at makaintindi na walang perpekto sa mundo; para sa mga taong naiintindihan na sandali lang ang pinagkaloob na oras ng diyos, na sandali lang ang buhay sa mundo, na nakakaunawa na importante ang bawat segundong dumadaan.

Para sa mga kaibigan kong pinaghugutan ko ng lakas at nagpapalala na masarap talaga ang mabuhay, salamat.

Sa UBE, kina John, Sam, Munch, Marianne, Jaymar, Jason, Cyril, Judy, Nikki, Mark, Sendang, Mayee, Mimi, EJ, Arianne, Kaye, Diego, isa nanaman itong patunay na hindi mapapantayan ang batch natin salamat sa suporta, salamat sa pagkakaibigan, salamat sa pagtanggap, salamat sa pagmamahal. Hindi ko kayo malilimutan.

Sa Artistang Artlets, ang pamilya ko sa AB at pamilya habang buhay. Salamat. Para sa atin ito. Maraming maraming salamat sa samahan, suporta at sa lahat ng naitulong at naituro niyo sa akin. Kayo ang bumubuhay sa akin ngayon. Mahal na mahal ko kayo. Alam kong hindi tayo magkakalimutan dahil hindi ko rin kayo malilimutan.

Sa aking mga mahal na artista. Walang bumigo sa akin. maraming maraming salamat sa pasensya, sa pagiging likas na magagaling, sa lahat lahat. Hindi talaga ako nagkamali sa inyo. mahal na mahal ko kayo. salamat sa pagbuhay sa produksyong ito. hindi ko kayo malilimutan.

Sa AB-COMELEC, salamat sa suporta. Grabe. Kahit na lahat tayo ay patay na sa mga trabaho, di niyo pa rin ako nalimutan. Mahal na mahal ko kayo. Lalo na kayong mga commissioners, salamat ng marami. Hindi niyo talaga ko kinalimutan.

Sa 4JRN3, paano ba yan? Nadagdagan naman ang pwedeng maipagyayabang ng klaseng hindi marunong hind imaging the best. Number one pa rin talaga tayo basta’t wala sanang magkakalimutan.

Sa Tropang Cute, saan man tayo mapadpad, walang makakasira sa 13 na taong pagsasama. Kayo ang isa sa mga malaking part eng buhay ko. Salamat sa inyo. Alam niyo naman siguro kung gaano ko kayo kamahal. Kahit ano man ang mangyari, alam kong hindi na talaga tayo magkakalimutan.

Sa mga buddies ko, ampon man o hindi, kina Buddy Barbie, MArga, Tin, Estar, Mingu, mahal na mahal ko kayo.

Sa partner kong si Angge. Mahal na mahal kita pards.. salamat sa lahat lahat… simula’t simula palang, tinadhana na tayong magpartner… at alam kong hindi tayo pwedeng magkalimutan. Natupad na natin ang pangarap nating magkatrabaho sa isang produksyon. Pards na tayo magpakailanman.

kay Sir Agui at Maam Faye, salamat sa pagtangkilik at pagtanggap sa amin bilang iyong mga anak salamat sa pagintindi na kahit ganito na kami kagagaling, estudyante pa rin kami. maraming maraming salamat. at tulad ko, mahal na mahal kayo ng buong Artistang Artlets.

Kay Mingu ang aking production designer. Hindi ako nagkamali sa iyo. Maraming maraming salamat sa pasensya sa pagtitiis at pagtatrabaho ng napakahusay. Napakarami kong utang sa iyo. Hindi ko yun malilimutan. Mahal na mahal kita HB. Sobra.

Kay Gabby, nasabi mo sa akin minsan na “tagumpay man o pagkatalo, magkasam tayo” well, napatunayan nay an ng napakaraming pagkakataon. Mahal na mahal kita. Hindi kita malilimutan…

Kay BESTY na may ibang mga bestfriends, nakita mo na akong magalit, umikay ng grabe at gumulong sa katatawa. Kahit lagi mo kong sinasaktan, minumura, iniinsulto, kinalilimutan mahal na mahal na mahal kita.

Kay Marianne, konti nalang mabebreak na natin ang record natin. Ikaw ang mananatili kong kaligayahan. Ang dami na nating pangarap sa buhay na dapat lang nating tuparin. Maraming maraming salamat sa lahat. Mahal na mahal kita.

Kina mama, papa, joy, tano. Ngayon alam niyo na kung bakit napakapangit ng kuya niyo dahil sa stress. Kahit hindi ako marunong magpakamushy sa harap ninyo alam niyong mahal na mahal ko kayo. Kayo ang buhay ko. Salamat sa pagaaruga at pagmamahal. Kayo ang number one. Para sa inyo ito.

Kay Lord, dami ko nang utang sa inyo, napakarami ko nang kasalanan. Pero kahit kalian, hindi niyo ako iniwan, hindi niyo ako pinabayaan. Makakabawi rin ako sa inyo. Mahal na mahal kita. Sa inyo nanggaling ang lahat lahat sa ng ito, ibabalik ko lang po ulit sa inyo.

Kay Cindy, ang nagiisa kong bunso, nasaan ka man ngayon, alam mong mahal na mahal ka ni kuya. Ang dami kong utang sa iyo. Di bale. Sa pagkikita natin, makakabawi rin ako. Miss na miss na kita. Salamat sa lahat lahat. Para sa iyo iyong dulang ito.

Sa mga nanood, nagkritiko, nagkomento, nagenjoy at hindi sa dulang pinagpaguran ng Artistang Artlets, salamat sa pagtangkilik. Naway wag kayong magsawa sa pagsubaybay. Para sa inyo ito.

Ito ang Rizal at Blumentritt. Ito po ang Artistang Artlets. Salamat sa lahat lahat. Mabuhay po kayo.

Abad Santos Station, Abad Santos Station. Paunahin lamang po ang bumababa ng tren. Next Station, Blumentritt Station.

Pasko ni Lando at Mina

Hindi ko alam kung bakit napaaga ang paguwin nina lando at mina sa pilipinas pero ano pa man ang balak nila, hindi talaga maganda. nakakatakot siya.

ilang bagyo na rin ang yumanig sa pilipinas nitong mga nakaraang dekada.. karamihan sa mga ito naapektuhan ang mga estudyante.

oo. karamihan sa mga estudyante masaya sa mga kanseladong klase pero pano naman ang mga tulad naming hindi normal. mga tulad naming palaging may hinahabol na deadline at hinahabol ng pressure? hindi ata makatarungan ang mapagitnaan ka ng dalawang super typhoons no.. hindi siya kaaya-ayang tingnan.. nakakatakot siya.

pano nalang din yung mga taong hindi pa nakakabawi sa hagupit ng nagdaang mga bagyo? tulad nalang ng albay na iniwanang walang buhay ng mga bagyo dalawang taon na ang nakakaraan. Sila nanaman ba ang dehado sa labang ito?

Sana hindi na tuloy ang pagkikita ng lovers na sina Mina at Lando. sana di na matuloy ang masaya nilang pasko. dahil masaya ang mundo kung walang istorbo.. sa masayang pasko...

................

Would you know my name
If I saw you in heaven
Will it be the same
If I saw you in heaven
I must be strong, and carry on
Cause I know I don't belong
Here in heaven

Would you hold my hand
If I saw you in heaven
Would you help me stand
If I saw you in heaven
I'll find my way, through night and day
Cause I know I just can't stay
Here in heaven

Time can bring you down
Time can bend your knee
Time can break your heart
Have you begging please
Begging please

(instrumental)

Beyond the door
There's peace I'm sure.
And I know there'll be no more...
Tears in heaven

Would you know my name
If I saw you in heaven
Will it be the same
If I saw you in heaven
I must be strong, and carry on
Cause I know I don't belong
Here in heaven

Cause I know I don't belong
Here in heaven

--bunso ko... salamat at kahit kailan hindi mo ako iniwan.... hmmm... sana... matapos na ting pagdadarama ko sa buhay.. sana.. hindi nalang nangyari ang lahat... ang dami kong pinagsisisihan.. ang dami kong.. haaaii.. ayaw ko na sana... pero ang mga nagawa na at mga nangyari ay hindi na pwedeng balikan... malungkot nanaman kuya mo.. kung pwede lang sana.. magpahug sa iyo..

i love you bunso.. mahal na mahal kita.. alam mo namang kahit asan ka, mahal na mahal kita.. binigyan mo ako ng tyansa.. sana this time... maitama ko na siya... sa tulong mo... mabubuhay ka sa mga kaibigan ko..... mahal na mahal kita.. sorry at ganito nanaman si kuya,... hahaha.. buti nalang andyan kang angel ko.. hmmmm..... buti nalang talaga............

The pressure is catching up...

hmm... pilit ko man siyang unahan, pilit ko man siyang layuan talagang close kami ni pressure.. hahaha...

nasa unahan pa rin niya ako... hinding hindi ko papayagang unahan niya ako.. nagkataon lang na.. naka kotse siya.. at ako naman, eto... tumatabo lang....

siguro dala na rin ng matinding puyat, pagod, gutom, uhaw at kadalasan, katamaran.. nakukuha kong lumingon patalikod.. at nakikita ang mukha ng pressure napapalapit sa akin.. nakangising nakalabas ang dila na pinapatingkad ng malalaki niyang sungay...

hindi ko alam ang gagawin ko kundi tumungin ng diretso sa patutunguhan, tibayan ang sarili at tumakbo ng todo bigay at tumingin sa mga kaibigan kong unti-unti na ring nanlalabo sa mga paningin ko...

kung sakali mang maabutan ako ng bestfriend kong kriminal ng mga nagpupumilit maging masaya, tatawanan ko lang siya... titingnan sa mga nanlilisik na mga mata at sasabihing

"sorry.. finnish line na.." at sa wakas... ang pahinga....

(no animal was harmed in this blog entry)

[please check my newly uploaded songs.. para talaga yan sa inyo]

Yah. You did nothing wrong.. sorry...

WARNING: medyo madrama tong blog na ito so please bear with me. salamat.

haaay.. my first direct say sa mga bagay bagay... and believe it or not mahirap siya para sa akin coz "Leos doesnt know how to express themselves"(line ni virgo, agnoia)

aaminin ko.. masakit nga yung sinabi ko.. kahit ako nabigla nung malaman kong sinabi ko yun. sobra. talagang pati ako nagpintig ang tenga sa sinabi ko. sorry... sorry talaga..

yah... sayang.. okey na sana ang lahat.. yah.. i guess "i demolished it" (taurus, agnoia). sobra. I demolished it without any reason. without any justifying reason.. nakakatawa. may mga times talaga na hindi ko alam mga nangyayari sa buhay ko at kung ano ang mga nasasabi ko. nakakatawa.. sobra.. yung tipong ang sarap paslangin ng taong ganun. sobra.

yun nga lang po.. hindi ko masasabing fictious and imaginary ang mga bagay bagay na nararamdaman ko same with yung mga things na.. yun. nangyari nung mga past few months. its just that we really can't understand other people's opinions. yun lang siguro yun..

no. you did the right decision to be nice. sobra. nakita ko yun ningning sa mga mata ng tao yung saya na "sa wakas bati na sila". yung tipong yung mga tao napapanganga nalang at napapangisi sa tuwa as if natapos na yung teleserye sa isang happy ending.. sobra.. kaso.. may mga bagay lang talaga that haunts me hangang ngayon.. kaya siguro nagpapaka istoic ako dahil i want to be invulnerable to pain. kaso yun nga.. ako naman yung nakakasakit ng ibang tao. but seriously, i really wanted to be friends with you too... sobra.. as if that's my wish kapantay ng sana makagraduate ako ngayong taon.

please.. you didn't do anything wrong. siguro yung "past self" mo oo.. pero si ***ki na nakikita ko ngayon hindi .. youve changed a lot. sobra.. as in sobra.. and i really congratulate you for that.

yah.. maybe.. i was angry with your "past self" yung taong nagpagulo ng lahat dahil sa mga reasons na beyond comprehension. and yah... nabasura ko nga lahat ng pinagsamahan natin. and you did that to if im right dahil alam kong napagusapan natin yan. but i really never called you that! huh? kelan?! hala.. di ko ata matandaan na tinawag kitang ganun... ang wird.. yah... i admit that to. being unfair this time.. di lang talga ako makagetover dun sa mga harsh words mo noon. and that really is a Leo quality.. na hindi madaling makarecover from everything.

nah.. im recovering. hindi ko yun choice. ganun lang talaga. yah.. and i am also waiting for that move na magkabati tayo after all the painful things na nagawa natin sa isa't isa.. sorry.. medyo may nakapuslit na impulsive emmotions.

"naging friends...super close friends...nag-away...naging friends ulit... tapos naging close ulit... tapos nag-away... sinubukan ko makipag-ayos...and sinira mo naman ang lahat...haaay..." naku talaga. wala akong masabi.. pangteleserye ang buhay nating magkaibigan... sobra... hahaha.. parang heroes lang.. iba't ibang season pero patuloy na sinusubaybayan.. haaaayyyy...

***ki? i thought kakalimutan na natin lahat lahat nung nagusap tayo through that bloody text messages. ewan. minsan talaga kahit gaano kita pilit intindihin di kita magets.. kahit pa noong super, uber, super close tayo.. well, that what makes you special di ba? yah.. meron pa rin namang good memories na nakatago sa akin.. yung mga times na nag a-icemonster tayo sa kainitan ng issue about... yah.. yung kina ate jade at yung mga impromptu overnights natin... marami pang iba ***ki.. and nagkasala man tayo, pantay tayo diyan. at nung hinahanap natin si "samone", kung nagkataong nakapagusap natayom di sana nagkaiyakan pa. yun sana yung greatest night ko ever. di na sana nangyari to. okey lang kokey.. eto naman tayo.. sa harap ng lahat ng mga kaibigan natin.. kahit hindi personal. (medyo mahina ako sa personal na pakikipagusap eh).. i am really really sorry sa lahat ng mga bagay na nakasakit sa atin.. sorry form the bottom of my heart.. sayang.. kung kina-m*n** nangyari to ede retreat ang kinalabasan.

Sa mga pinoint out ko, na (1) ung warning entry mo sa blog, (2) pagiging friends sa multiply, (3) sa napakababaw na text chuva, lahat ng yun ang naging dahilan ko para magisip ng mga bagay bagay. That blog thing, I-rerequest ko sana na ipabura na sa iyo. Dahil yun nalang siguro ang bagay na naghihinder sa akin para tanggapin sa sarili ko na at long last, after 10 thousand years, thank God bati na tayo. Pero yun eh. Yung about sa friends thing natin, may mga sources ako na nakapagsabi na ginawa mo lang ata daw yun para mabasa yung mga blog mo and “para di masaktan yung mga nagfifeeling close sa iyo”. That led me to the idea na yun.. tingnan at basahin kung nasa blog mo pa nga si WARNING entry. And yung about sa text, wala lang yun.. isa lang sa mga factor yun para magisip ng unhealthy things.

Tulad nga ng sabi ko, hindi talaga natin maiintindihan ang mga tao sa mundo. Kung sa iyo, untruthful lahat nung mga past things nasabi ko, maybe ganun din ako sa mga bagay na nasasabi mo… and kahit sinong I-persecute magreretaliate. Si papa Jesus lang naman ata ang hindi ganun. Kaya nga sabi ng prof ko sa ethics, pagsimula nang nagkasakitan, mahirap na itong matapos.

“san ba nanggaling ang lahat ng ito?san mo ba hinugot yung emosyon mo para sabihin ang lahat ng ito??? dahil wala talaga akong ginagawang masama sayo! di ba sabi ko lang...subukan na nating ayusin ang lahat? asan ang masama dun? hindi ko makita...”

as what ive said, sa blog mo rin naggaling lahat. Mga suppressed emotions na matagal ko nang pinipilit ikamanhidan. Dahil.. well, the blog speaks for itself.. nagkataon lang na bagong gising ako, nabasa ko yung blog at bumalik sa akin yung mga nakaraan na sikat pa sa puso’t isip ko na “masyadong masakit kaya sana maintindihan mo kung bakit hindi kita magawang patawarin” (Claudine barretto in a movie na makapal pa kilay niya). Pero nagkamali ako.. napatawad at nakalimutan ko lang lahat. Nabasa ko lang ulit at nabalik lang sa akin lahat. Sana hindi ko nalang tiningnan.. sana di ko nalang hinanap.. sana di ko nalang binasa ulit. “sana di ko nalang tinanong dahil wala rin namang sagot. O meron man, hinhdi ko rin maiintindihan” (Pisces, agnoia)

haaaay… ***ki.. you know me.. may mga bagay talaga sa akin na hindi ko rin maintindihan. Akala ko kakayanin ko nang basahin yung blog na sumira sa akin dati pero bobo ko.. napablog pa ako ng walang kakwenta-kwentang mga bagay. Hindi talaga ako makapagisip ng tama pag pinangunahan ng emosyon.. hindi kinakaya ng kahit anong teaching ng STOICISM yan.. sobra.. lalo na yung mga tipong bulok na bulok na sa puso’t isip ko hindi ko pa magawang itapon. Masokista nga talaga ako sa totoong buhay.

And that mamamatay ka din is a form of exaggeration. Nakanang. Mamamatay nga ata ako dahil lahat ng bagay napakalaki sa akin.. lahat exaggerated. Lahat may stress.. nakakalunod na nga rin minsan eh..

Nga pala. Takshapu is a kapangpangan term na meaning ay langya or a sort of expression. Yun po ata yung word na akala mo po something bad na hinding hindi ko masasabi sa iyo.. never kong gagawin yun ate.. di ako ganun…

Nah.. hindi sa tuwing masasaktan ako makakapagsulat ako ng ganun.. marami na rin akong mga things na pinalalampas. Nagkataon lang na ang bigat ng emotion ko that time.. sorry..

We don’t have to deal with all our shitty things shittily. Shit lang yung sinabi ko.. walang kwenta. Basura. Yah.. nafouled out na nga ako sa game natin eh. Ako ang talo. Sobra. Hindi ko sinasabing hayaan mo nalang ang mga katangahan ko dahil hindi madaling gawin yun. Ang gusto ko lang ay maintindihan mo ako na nasabi ko yun out of the rage na nabalik, I reapeat, nabalik sa akin after kong mabasa yung blog mo ulit..

Ang ironic. I kept on saying na past is past eh pucha, nasabi ko lang yun out of the sheer pain na nabalik sa akin nung entry na yun. Walang kalogic logic. Pero yun nga… wag na tayong magungkat ng mga bagay dahil wala na akong natatandaan nung nakaplipas… kundi yung suppressed pain na hanggang ngayon hindi ko mailabas labas. Kaya gustong gusto kitang iyakan. As in gusto kong humagulgol para matanggal na tong dinadala ko.. para matapos nang lahat. Gusto kong magpakabangag sa pagluha tulad ng ginagawa natin dati nung uber friendships pa tayo. Pero.. yun nga.. “I demolished it” peklat talaga.

Ayaw ko na rin ng away. Kaya nga hindi ko alam kung sinong nilalang ang sumanib sa akin para gawin nanaman ang mga bagay na akala ko hindi ko na gagawin. Pagod na pagod na rin ako. At alam kong lahat ng tao na nakasubaybay sa atin sawang sawa na rin. Ang baba na nga ng ratings natin ate. Stupid lang talaga ako at times. Yun lang…

Sabi nga ng isang quote sa isang year book, “a friendship that ended never really started.” And I really believe na hindi magtatapos sa mga ganitong awayan ang friendship natinor what was left of it. Because magkaibigan tayo ***ki. No matter what happens, magkakausap at magkakausap tayo, magkakabati at magkakaayos tayo dahil magkaibigan tayo. Please. Nabura ko na lahat nung mga dapat burahin. Siguro its time na makamove-on na rin ako sa pain. Please…

Napaiyak nanaman kita.. sorry.. sa mga taong nagbabasa nito.. sorry.. guys you know me.. sorry talaga sa mga moments na hindi ko rin magets ang sarili ko. Siyet. Sorry talaga… I really wanted this to stop.. sorry..

Sana kayang idaan ito lahat sa libreng ice cream, sa pagtambay sa coffee-I, o sa pagsisi sa ibang bagay.. “so wala na tayong ibangsisisihin kundi.. SATURN?” (Gemini, agnoia)

Sorry, salamat, and take care

Leos don't know how to express themselves.. korek! (read between the lines)

Leo.. the opposite sign to Leo is Aquarius. hindi ko na alam ang sasabihin ko.. sobra na rin ata ang pain na nadulot ko sa iyo at sa inyo.. sorry.. i demolished it. i really did.. hindi siguro ang sagot. oo.. dinimolish ko.. without any reason. dahil siguro may mga times na bobo talaga ako.. sorry.. pati kayo naapektuhan ng kabobohan ko.. believe it or not, hindi ko talaga alm kung bakit ko siya sinulat. dahil siguro di ko talaga expected na mababasa mo yun. i am so foolish to think na awayin ka pa. siguro nga.. we are resistant to change. and we come to a clear imposition of change. kaya naman heto nanaman ako.. bumabanat ng masasakit na bagay na in trueness, exageration nanaman. sorry.. nikki, im sorry.. (this is my 60th na ata simula kagabi)

Leos are typiclly pictures as very dignified and regal. They are hardworking, ambitious, and enthusiastic, however, they are prone to laziness and can often take "the easy way out." They are known to be exuberant, extroverted, generous with a natural dramatic flair and very creative. They are typically very self-assured, and love taking center-stage in whatever arena they are in. siguro nga hindi ko na deserve yung love na yun.. nagsisimula palang tayo at heto nanaman ako.. sorry.. alam kong masaya ka ngayon ang sorry talga.. sorry at kailangan kong manira ng mga kasiyahan. kailangan kong magpakatanga at magpakabobo.. sorry.. sorry talaga.. nikki. hindi ko ineexpect na balik nanaman tayo sa square one. bobo ko.. sorry..

Fury determination and the desire to be important after rule their lives. They usually pursue their goals doggedly and use their charisma to sway others to their cause. open and honest, Leos tend towards the philosophical. and tend to hold great idealisms about how things should be. Under a fixed sign, Leos are usually determined, stubborn, loyal, and traditional. They are after resistant to imposed changes, and tend to hold onto people and situations for a long time. maybe that's the reason... we leos hold onto people and situations for a long time. nikki.. hindi ko talaga matanggap yung mga sinabi mo dahil kilala ko sarili ko. hindi ko siya matanggap dahil siguro hindi siya totoo? hindi eh.. hindi ko talaga makita. siguro we got the wrong impression with each other.. siguro nga yun yung dahilan.. siguro nga.. putang inang saturn yan..

In love, the Leo person has powerful and sincere feelings, is whole hearted and generous and endeavours to bring sunshine into the loved one's life. Typical Leos truly enjoy the game of romance. Their avoidance of the mundane may prone the Lion to a "wandering eye" and their love of beauty can drive their movements from one lover to another. hindi ko majujustify yung ginawa ko. dahil i am guilty beyond any reasonable doubt. kagabi ako nakaramdam ng sobrang pagkamanhid na kahit sugatan ko sarili ni di man lang ako nasaktan... its my first time to do that and.. tama pala talaga sila.. nakakamanhid ang sobrang sakit...

you did nothing wrong nikki.. oo. tanga lang talaga ako na gawin sa iyo ulit yun.. dahil sa isang past thing na hindi ako makagetover.. dahil sobrang sakit pa rin hanggang ngayon.. the reason kung bakit ako nagpakastoic and all... sorry.. sorry... sorry... puta.. ang bobo ko. yun lang ang masasabi ko..

this is my 7,397th day sa mundo! Thank GOD STOIC ako..

7,397 days.. 500 of which, tinulog ko lang... hmmm... napakaraming araw, napakaraming pagkakataon... 7, 397 days.. hmm... may nagawa na ba akong mabuti sa kapwa ko?

siyempre ang isasagot ko diyan.. pero ang tanong.. may mabuti na ba akong nagawa sa sarili ko...

weird ko nanaman.. ito nanaman ako.. bagong gising.. wala sa sarili.. wala sa pagkatao.. pero sa mga ganitong panahon lang ako nagiging totoo sa sarili ko..

masaya naman ako sa buhay ko.. sobra.. maraming challenges, maraming conflicts at dahil sa mga to, nagiging kumpleto ang buhay ko..

haaayy.. isa nga lang akong dreamer.. i dream so high kaso wala pa sa 1/10 ng mga dreams ko ang natutupad.. kaya hindi lang 500 days ang tinulog ko.. 7,397 days na talaga ang tinulog ko lang sa mga dreams kong samu'tsaring hindi ko alam kung magkakatotoo.. ang wird noh..

STOICISM--joint forces ng "bahala na" at ng "wala akong paki-alam" sabi nga ng kaibigan kong si jade, "sa wakas nagkaroon na ng isang eksaktong term ang ginagawa ko".. STOICISM.. haaay.. buti na nga lang STOIC ako.. hindi masaya, hindi rin malungkot..

STOIC ako sa maraming bagay.. academic/org/xtra-curricular pressures, love, anger, kalungkutan.. dahil nga according sa teachings nito, "the only thing that exists is the individual and the universe is just a fiction of the mind" (wala na akong paki sa spelling. STOIC nga ako eh).

salamat kay sir Montana.. natutunan ko kung pano mamanhid sa kamunduhan ng mundo.. mamanhind sa mga kasamaan at kapangitan nito, at mabuhay ng malaya at mabuhay ng mapayapa..

siyet... buddhist na rin ata ako.. nyaha! oi. ikaw.. friends ba tayo? grabe.. hindi na talaga kita magets. sabi ng buddy mo your up to something.. dahil hindi raw logical na magsabi ka ng masasakit na bagay at bigla mo nalang itong kakalimutan.. ang weird. galit pa rin ako sa iyo.. buti na nga lang STOIC ako at may resistance pa ako sa irita sa iyo. wala eh. binasura ko nang lahat ng pinagsamahan natin. wala nang natira kahit katiting... wala na kongmaalalang magandang memories na kasama ka. pekpek ka.. kung alam mo lang... ni di mo pa nga ginagawa ang (1) burahin yung mga mapanira at masasakit mong blog entries na wala namang katotohanan, (2) ang palitan ang friends nating relationship sa multiply na para lang "hindi masaktan yung mga nagfifeeling close sa akin" at (3) di mo ko close sa iyong cellphone life.. hindi ka rin kasama sa akin kaya... who cares! mamamatay ka rin at alam mo yan...

GUYS VS GIRLS!!! please read this...

hmm.. matagal ko nang binalak i-blog itong topic na ito. kaso sobrang nawala na ata sa utak ko dahil sa dami ng pinagkaka-abalahan. Pero sana naman this time, magawa ko na siya ng maayos..

itong mahabahaba kong entry ay nagmula pa sa mga lectures ko back in highschool (don bosco seminary canlubang, laguna). Yup. Pari ang naglecture nito kaya kamangha-mangha na may alam din pala sila sa ganito. Anyways, sana naman may makuha kayo ditong something kahit papaano. tulad dati noong nilelecture sa amin to. Puro “oo nga noh” nalang nasabi ko..

Girls are from Venus

Guys are from Mars

Iyan daw ang ilan sa mga dahilan kung bakit minsan, sobrang hindi magkaintindihan ang mga babae at lalaki. Hindi raw sila magkauri. Hindi sila magkatulad.

HUNTERS vs. NURTURERS

Men are naturally hunters. Kahit pa noong dawn of civilization, ang mga lalaki ang lagging nasa labas ng bahay para mangaso. Makikita rin ang ganitong psychology sa mga hayop ngayon. Si papa eagle ang naghuhunt para kay mama eagle at kina baby eagles. Basically, men are the “outgoing” type of human beings. At dahil sila yung hunters, basically, sila yung may “aggressive” feature.

Men are natural hunters dahil mas efficient silang maghunt kesa sa mga babae (na maeexplain mamaya). May innate nature ang man na maghunt dahil on the way they see things. When a hunter, for example a tiger, hunts for its prey, na sabihin na nating mga deers, finofocus lang nila ang lahat ng kanilang attention sa iisang deer out of the group. That is why efficient ang mga hunters sa pagtrack ng kanilang prey. Men have a limited view of things. They stick into one prey at a time. That is because, ang hunters, view ay focused, limited at straight-forward. Hindi nila masyadong ginagamit ang peripheral image nila.

this is the same reason kung bakit ang mga lalaki, pag nakakita ng isang sexy, cute at magandang girl, sinusundan nila ng tingin. Unlike girls na hindi ganoon kadalas. For example, sa loob ng jeep. Pag may cute na girl na pumasok, ang gagawin ng guy ay is either, pasimpleng titig, pasimpleng sulyap. Samantalang ang mga gurls, hindi na nila kailangang titigan ang isang gwapo na guy para masatisfy ang kanilang urge na mapatunayang gwapo nga yung guy.

It also explains yung “shopping” nature ng mga lalaki compared sa girls. Ang guys, once na may kailangan siya sa mall, magiisip na siya ng bibilhin before siya bumili. Lets say si kuya ay kailangan ng damit. Iisipin niya yung itsura, kulay, etcetera ng bibilhin niyang damit para pagpunta niya ng mall, bili nalang kaagad. Samantalang ang girls, once na nangailangan ng damit, lilibutin nila ang buong mall at papasukin ang bawat department para lang makahanap ng mas maganda at mas mura.

Ganito ang girls dahil sila naturally nurturers. Kabaliktaran ng guys. Sila yung naiiwan sa bahay para magayos ng mga bagay bagay, at magalaga ng bata. At dahil sila ang naiiwan sa bahay, sila yung “multi-tasker”. And also, girls have a “caring” feature. Back in the pre-historic times, ang tanging ginagawa ng lalaki ay (hindi mambabae) maghunt. Samantalang ang mga girls, sila yung naiiwan sa mga kweba para magalaga ng bata, magluto, magayos-ayos sa paligid. Multi-tasker ang mga girls dahil kaya nilang pagsabaysabayin ang pagluluto, paglilinis ng bahay, pagaalaga ng bata at paglalaba. Samantalang ang guys, sobrang madalaing mangarag pag maraming ginagawa. Sa girls, kaya nilang pagsabay sabayin samantalang ang guys, isa-isa lang. Dahil kabaliktaran ng guys, ang girls ay may malawak na view of things. Ginagamit nila ang kanilang peripheral feature and all para magrasp kung ano talaga ang nakikita nila.

That explains kung bakit mas madaling makakita ng mga bagay bagay ang girls sa guys. Dahil may malawak silang view of things. Tulad ng example kanina about sa cute guy sa loob ng jeepney, ang girls, hindi na nila kailangang titigan ang guy. Ginagamit nila ang peripheral image nila para makitang gwapo talaga ang guy. Kaya nga guys lang ang lagging sumusunod ang tingin. And like doon sa “shopping” nature ng girls. Kaya sila ganoon dahil magaling silang mamili, they see things from more than one perspective. Unlike men.

Lets say nagbaliktad ang mundo. Ang girls ang maghuhunt for her prey. Maguguluhan ang girl dahil hindi niya alam kung ano ang uunahin. Parang para sa kanya, lahat kailangang habulin para patayin. That is why never magiging efficient ang girls sa hunting.

“OUTWARD” vs “INWARD”

Men are the “outward” beings. Like what was explained earlier, sila ang outgoing compared sa girls. “outward” beings ang men dahil they stick to physical attraction than emotional attraction.

Girls on the other hand ay “inward’ beings dahil sila yung naatract emotionally than physically. That explains kung bakit rare or never kang makakakita ng isang super gwapong guy na mapapangasawa ang isang super pangit na girl. But, there are times na may super magandang girl ang magpapakasal sa isang pangit na guy. For the men, enough na ang maganda ka. For the girls, enough na ang mabait ka. Outward character ang men basically, because of their sexual organs. Samantalang ang girls, inward because of their sexual organs din.

Men sees sexual intercourse as 80% physical and 20% emotional. Para sa kanila, isa itong parang “workout” sa gym. Isang physical activity. On the contrary, girls sees sex as 80% emotional, and 20% physical kaya they moan and talks a lot during sexual intercourse. They express what they feel because for them, its an emotional thing.

“SWITCH” vs. “DIMMER BOARD”

Also, in sexual intercourse, ang men ang madaling magclimax. Once they pop, yun na yun. Samantalang ang girls, they could have multiple orgasm pero they can still go on and on. That is because the arousal level of men is like a swith. On and off lang. Matuturn-on siya then turn-off din agad. Samantalang ang arousal stage ng girls ay napakatagal. At ganoon din katagal mawala yung feelings.

Dito rin natin mapaparehas ang pananaw ng guys and girls sa love. Ang guy, napakabilis mainlove. Once they feel it, malalaman nalang niya na sobrang inlove na pala siya. Nasa climax agad siya ng love. Kaya naman ganoon din kabils mafall-out of love ang isang guy. Yesterday, he was so inlove. The next day, nafall-out na siya agad.

Sa girls, matagal pa siya bago mainlove. Kaya nga kailangan dumaan ng girls sa courting stage eh. Para madevelop kung ano man ang nafifeel ng girl. But once na fall na ang girl, ganoon din katagal bago mawala yung love na iyon. That is why mas madali sa guy ang makarecover sa isang break-up kesa sa girls.

SUBTEXT vs CONTEXT

The thing is, a man is attracted physically because they communicate emotionally. They absorb physical things while they expresses emotionally. They are SUBLIMINAL in nature kasi they show rather than tell.

Woman, on the other hand, is attracted emotionally because they communicate physically. They are CONTEXTUAL in nature kasi what they say is what you get. To better explain this maxim, let me give you an example.

Ang girls pagnagaaway, nauuwi sa talakan. Sa sigawan. Dahil they tell rather than show. On the contrary, ang guys pagnagkagalit, walang sabi sabi suntukan na yan. Also, the principle of man as physical beings and woman as emotional beings ang naaaply ditto. Ang guys, nagsasakitan physically at ang girls nagsasakitan emotionally.

Nasabi ko na rin kanina na ang girls, ay “caring” in nature. That is why they are more intouched with there emotional self. They kiss, they hug and they cry. Samantalang ang guys, dahil hunter nga sila, with their “aggressive” nature, nahihirapan silang maging intouch with their emotional selves. Mas intouch sila sa physical self nila.

The thing is, ang guys, hindi na kailangan ng hugs and kisses para magexpress na close sila sa another guy. Enough na ang high fives at pat in the back para magsabihan sila na they care. That is because of subliminal messages na napapadala ng guy sa kapwa niya guy. For example. Sa isang room na may isang tropa ng guys. May pumasok na isang guy. Unseen by anyone, magpapalitan agad sila ng stimuli. At mabublurt out nalang ng isa sa mga guys in the group “syet! Ang angas naman niya.”

May isa akong friend na girl na nagshare ng kanyang LQ moment with her BF. Sinabi niya na siya lang yung palaging nagssalita samantalang yung guy tahimik lang. Talak niya ng talak sa guy saying na “ano bang problema? Kausapin mo ako ano ba!.”

At times like this, sinasagot na niya agad ang mga tinatanong ng girl. Hindi lang alam ito ng girl dahil para sa kanya, kailangang sabihin para malaman. Pero para sa guy, hindi naman kailangang sabihin para malaman kung ano yung problema. Men tries to communicate SUBLIMINALY dahil they cannot express what they are feeling PHYSICALY. Ang gurls, CONTEXTUAL magcommunicate because they can express their feelings emotionally. So payo ko lang sa mga girls. Kung nagaway kayo ng boyfriend mo next time, wag kang magsalita ng kahit ano. Try to feel kung anong message ang gusto niyang iparating sa iyo.

Men are prone to lying because they hide what their true emotions. The same reason kung bakit men are prone to suicide.

PRIDE and VIRGINITY

Since men ay physical creatures, their greatest treasure ay ang kanilang pride which is not a physical thing. Because for us guys, kung wala kang pride, you are nothing. Ito lang ang tangi naming hawak. Kaya big deal sa amin ang pangalan, ang reputasyon ang honor.

Girls, on the other hand, since emotional character sila, an kanilang priceless treasure ay isang physical thing. And that is VIRGINITY. Ito ang nagiisang kayamanan ng babae na kailangang alagaan at ibibigay lamang sa karapatdapat na tao. Men would do anything to have this treasure naturally. At kapag ankuha na niya ito, since man is a physical creature, mawawalan ng saysay ang girl para sa kanya. Bababa ang pagka precious niya. PRIDE for men, VIRGINITY for girls.

THE BETTER ONE

Personally, kung ako ang tatanungnin kung sino ang better sex, masasabi kong girls ang mas importanteng creatures. Kung wala ang girls, walang lalaki. Walang tao sa mundo. Kung walang babae, walang kwenta ang mundo. Guys relies on girls so much. And kahit sinong lalaki ang tanungin mo, walang may lalaking makakgawa ng sakripisyo ng girls sa tuwing silay magbubuntis.

Ang haba ng blog na ito ah. Sana naman ay may nakuha kayo kahit papaano.. kahit na siya ay isng authentic lecture, this blog proves NO THERAPEUTIC CLAIM

The Wedding Singer

sa kalagitnaan ng pangbubulaho ni super bagyo EGAY...

ako: anong mapanood? lahat na ata ng DVD dit napanood ko na.. (naghahalughog sa koleksyon ng pinsan ko.. ng may paalam..)

utol-ko: yung nakakatawa nalang para masaya..

ako: alam ko na! daramdiradirararam... (nag huhum ng "grow old with you" ni adam sandler habang binubuksan ang DVD ng the wedding singer)

utol-ko: hindi naman ata maganda yan..

hindi na ako nagsalita.. nanood nalang kami, nagenjoy kay boy-george ng culture club.. hahaha.. at hindi ko inaasahan.. tatamaan nanaman ako ng ganoon..

inaamin ko.. nabigla ako sa naramdaman ko.. hindi ko inaasahang tatamaan nanaman ako, maiinlove at kikiligin.. sino ba naman ang mageexpect na ang isang lumang comedy-romance na movie na ilang milyong beses mo nang pinanood ay magkakaroon pa rin ng ganoong impact sa iyo.. lalo na ngayong namamanhid na ako sa problema, pasakit at trabaho..

kaya sa mga inlove, hindi pa naiinlove, at mga feeling lang nila eh inlove, manood na kayo nito.. habang bakasyon pa..

grow old with you

by adam sandler

I wanna make you smile whenever you're sad
Carry you around when your arthritis is bad
All I wanna do is grow old with you

I'll get your medicine when your tummy aches
Build you a fire if the furnace breaks
Oh it could be so nice, growing old with you

I'll miss you
Kiss you
Give you my coat when you are cold

Need you
Feed you
Even let ya hold the remote control

So let me do the dishes in our kitchen sink
Put you to bed if you've had too much to drink
I could be the man who grows old with you
I wanna grow old with you

haaaaiii... kelan at kanino ko kaya siya makakanta.. naaah.. asa pa.. hahaha....

nagagawa nga naman ng suspencion of classes sa mga estudyanteng walang magawa sa buhay!

SOBRA NA! TAMA NA! AYAW KO NA!

hindi ko na kay ang irita! sumasabo na ako! hindi na tama to! kahit na may mga taong gustong-gusto, NAKAKABAGOT ANG WALANG PASOK!

NO CLASSES SA LAHAT NG ANTAS NG PAARALAN SA NCR, LAGUNA, CAVITE, ZAMBALES, BATAAN... AYON SA NDCC AT CHED... DAHIL KAY BAGYONG EGAY...

OO.. heto nanaman ako sa harap ng computer.. bagot na bagot sa sarili.. wala na akong nagawang mabuti sa mundo.. kundi manood ng TV, maginternet, magasikaso sa bahay, kumain at matulog... nakakabagot ah!

samantalang napakainit naman dito s amin.. (ang taas ng araw oh) haaayyy... buti sana kung pati mga deadline nababago eh.. hindi natitinag ni EGAY ang kapangyarihan ng DEADLINE...

jus me! nakakairita! tambak na ang trabaho ko ah! ni di man lang ako makaalis ng bahay dahil walang baon! ni hindi ako makagala dahil walang pera.. kamusta!!!

tatlongaraw nang walang pasok.. tatlong araw na rin akong hindi naliligo (siyempre joke lang).. haaay... nakakatamad... sana kahit baha man lang, dito ako madatnan.. ng kasipagan.. argh..

manong agnes fund

araw araw ng ginawa ng diyos, nagsusuot tayo ng parehong uniform... dumadaan sa iisang gate (AB GATE) at parehong guard lang ang babati sa iyo...

"oi.. mali yung sapatos mo..."

kamakailan lang ay nagbalik si manong agnes sa matagal niyang bakasyon. matagal ko rin siyang hinanap at pinagtanong-tanong. ayon kay manong jerry, nagleave daw muna si manong agnes dahil sa kanyang asawa...

hindi ko pa alam kung gaano na pala ka grabe ang kalagayan ng asawa niya noon. nalaman ko nalang na iniwan na pala siya ng asawa niya sa mahigit kumulang na 25 years ng pagsasama. iniwan na siya ng minamahl niya at kailangan niyang tumayong ama at ina sa apat (niya atang) mga anak...

"ang hirap rin pala ng ganito. ikaw na ang gagawa ng lahat.. ikaw na ang magaalaga sa mga anak mo..."

isa yan sa mga nasabi niya ng tanung tanungin siya ng isang kaibigan. kaya ngayon ay pang gabi na ang shift ni manong agnes. dahil nagaalaga siya ng mga naiwanang anak sa umaga....

close ko si manong agnes.. hindi lang naman kasi isang beses niya ako pinapasok kahit na nakashorts ako at nakatsinelas... isang mabait na tao si manong agnes at kailangan niya ng tulong natin..

naglunsad ang absc kamalailan ng isang charity work for our beloved manong agnes.. konting tulong lang para sa ating pinakamamahal na security guard... konting barya lang araw araw ay siguradong malaki ang maitutulong...

kung gusto niyong magbigay kahit magkano, paki kontak lang si JP BERTIZ sa ABSC office or itext ako sa 09165631447..

nakapagbigay na ako.. kayo nalang ang hinihintay ko...

ang alamat ng logong *blip*

maaga kamin pinalabas ng kulungan

ng intsik naming gurong

ng mga panahon na yaon,

ay nuknukan ng katamaran....

nahintay ako ng kay tagal

sa opisina na may kalamigan,

naghihintay sa kapatid kong

pumasaok ng nakacivilian...

naglakad-lakad ako sa pagkainip

na malaman kong hinihintay ko'y nakapuslit.

dali dali kong nilisan ang gusali

sa paghahangad makahabol sa kaibigang kinagagalit.

sa mga basang daan ako'y nadulas dulas,

nakisabay pa sa kadiliman,

kinutya-kutya pa ng isa kong kaibigan

sa babaeng aking kainaan

yun pala ako'y pababalikin din

sa kanina'y landas na tinahak

naroon lang pala siya sa tapat ng gusali

obvious na nanggagalaiti

ng malaman ko ang dahilan ng kanyang pagdadalamhati,

ako ri'y nanghina ng walang pasabi

iyon palang aming kayamanan,

*blip* ang mukang nasaharapan

kaya bukas sana'y malunasan

ng mga taong may kasalanan

ang kayamanang hinintay ng kay tagal

at pinagipunan para lang mabayaran

sana naman sa madaling panahon

makamit na ang kaligayahan

at mapagtakpan

ang nagawang malaking kasalanan...

(may subtext pa! hahaha)

blood _____kei

What’s in a word?

A word is a group of letters formed to create a definite meaning... meaning... hmmm.. a word that has now a new impact on me starting today.

The letters in a word is not that important compared to what it means... yah... how true... so I could doodle letters together but it doesn't necessary creates a meaning. A meaning is what others can understand; what others can comprehend...

I have sinned again... yah... another deliberate offence from mwah... I acquired a word. Yah… everybody has a right to have it but it doesn’t mean everybody deserves the meaning. I don’t deserve the meaning. I never did. Its just this stupid quest for a grail that never belonged to me.. because of my own frustration.

This entry is a complete subtext on its own… words that I formed that conjures a meaning that people need to decipher on their own.. im a thief.. and ill always will be…

im so sorry to all...

Sabi nga ng isa sa mga prof ko (na hindi ko na maalala kung sino) na hindi mo mapapatunayang mabait kang tao pag hindi ka naka-experience ng chance na maging masama ka. At according sa mga debate namin noon sa isang philo subject, man are naturally evil. So masama ang taong inuuna ang bugso ng damdamin niya kesa sa pagiisip ng tamang solusyon sa problema.

Kagabi, may na-open sa aking isang opportunity para magkasala hindi lang sa iisang tao kundi sa lahat ng taong nasa paligid ko. At ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para mapatunayan kong hindi ako masamang tao. Kahit na ganoon nalang katindi ang temptation ng paghihiganti. aakalain ko bang may tumatalab pa akong chuva?

"i think i have to break someone's heart"

Mabuti na ang isa kesa marami. kahit na itong iisang taong ito ay isa sa mga pinakaclose mong tao lately. isang dating *ehem* na nagevolve na sa isang *ehem*. matagal ko na ring hindi naeexperience ang tablan ng kung ano since malaki na ang kalyo sa puso ko sa mga napagdaanan, at pinagdadaanan nito.

Sa inyong mga nakakaalam ng storyang ito, i really need your help. Joey and Mendoy.. oo.. kayo lang naman ang nakakaalam diba? haaayyy...

sooner or later magkakaalamanan na. hindi na maganda ang nagyayari. at sana habang napapagdaanan ko ito, isipin niyong ginagawa ko itong sakripisyong ito... para lang sa inyo.. at kung alam niyo lang kung gaano kahirap ang pagdadaanan ko...

galing sa dodo ng cow...

WARNING

Hindi nakakaputi ang gatas kaya wag na kayong bumalak bumili ng tonetoneladang gatas para inumin.. believe me.. i know.. napakarami ko na ring gatas na nainom sa buhay ko at hanggang ngayon, hindi pa rin ako pumuputi... sabi nila baka raw may epekto pa pag pinaligo pero hindi naman ako ganoon kayaman para maligo sa gatas... ANO lang naman kasi ako di ba?

I love milk.. para ka niyang dinadala s pagkabata. na walang problema.. yung tipong all fun and no stress.. tingin ko kailangan natin ito para naman maging masaya ang mundo. tulad ko ngayon. kahit may mga bagay na nagpapatanda sa akin, nagfifeeling bata pa rin ako.

sarap kasing maging bata forever.. no worries, no problems... haaayyy..

like the song goes...

"Fairy tales can come true, it can happen to you

If youre young at heartFor its hard, you will find,

to be narrow of mindIf youre young at heart

You can go to extremes with impossible schemes

You can laugh when your dreams fall apart at the seams

And life gets more exciting with each passing day

And love is either in your heart or on its way

Dont you know that its worth every treasure on earth

To be young at heartFor as rich as you are its much better by far

To be young at heartAnd if you should survive to 105

Look at all youll derive out of being alive

Then here is the best partYou have a head start

If you are among the very young at heart

And if you should survive to 105

Look at all youll derive out of being alive

Then here is the best part

You have a head startIf you are among the very young at heart"

hayy.. im so touched by the song.. kayo rin sana.. hahaha... saya saya... [young at heart by frank sinatra]

one heck of an entry!

(from the best journal entry ive ever had!)
[July 29, 2007]

Happy birthday to me.. happy birthday to me...

Hmmm... tagal kon ghindi nagsulat sa journal kong itoah... Putang ina... naman... kasi.. eh....

oo. Lumipas na ang 20th birthday ko. at sa mga oras na ito, 20 years old na ako. Matanda, Mahirap, Malungkot....

Aaminin ko. HIndi ako masaya sa birthday ko... hinding hindi talaga... After so many years umiyak na ako ulit sa wakas.. sa bus.. sa kama.... kasama buo kong pamilya... ngayon ko lang nakita at naramdaman kung gaano ka-miserable ang buhay ko. Umiyak ako dahil dun. Umiyak ako dahil hindi pala ako masaya sa buhay ko... kasabay ang malakas na ulan.. at least kasabay ko ang mundo sa paghihimutok ko... Napaisip ko tuloy... Ganito ba ako kasamang tao para para baliwalain ng lahat ng tao? HIndi ko masabing ito ang worst birthday ko.. Dahil wala naman talaga akong masayang birthday ever pwera nung 7th birhtday ko... after nun wala na... feeling ko nga dapat namatay na ako nung 7th birthday ko..

Nagbirthday ako ng puyat, malungkot, pagod, miserable, pulubi at galit na galit... what has happened to me?

Meron namang momentary na kasiyahan ang araw ko kahit papaano.. tulad nalamang ng letter at 3 fudgee barr na gift sa akin ni munch. Kaso bukod dun, wala na akong maalala.

sa Bulacan. si Joy lang ang nakaalala ng birtday ko.. kung kailan sobrang nakipagusap ako sa mga katauhan dun. Okey lang din naman... hindi naman ako nageexpect sa kanila eh... pero sa school... sa ust kung saan talga ako nakatira, kung saan ko binubuno ang bawat segundo ng buhay ko.. wala.. haaayyy.. di man ako binati ng iba kong kaklase... kahit si John MOran.. Marami ring nagtext na AA at kaklase pero ang masakit dun, send to many halos lahat... taray nga eh.. parang pasko.. send to all..

happy birthday happy birthday...

Isa sa pinakamasaklap sa birthday ko ay inggit... Buti pa si shiela may bufrang naghihintay at barkadang nageefort sa paghahanda ng isang birthday surprise... Buti pa si buddy estar may love letter, flowers at cake na nagaabang kasama ng isang masarap na kiss at i love you from jon... buti pa si jaymar may birthday bash/overnight sa bahay nila with almost all of the UBE at mga special guests... ako bati lang napala... walang pera, walang regalo, walang nakikialam... at kahit anogn pilitkong gawing masaya ang birthday ko, wala eh.. at kung alam niyo lang kung gaano kasakit iyon.. (*hmm... umiiyak nanaman ako.. hayup!)

Birthday na birthday mo kasi lagi kang magisa. Gutom, malungkot at walang money para malibre ko man ko lang ang sarili ko ng kahit kwek kwek...

Umuwi ako ng laguna ng magisa.. basang basa ng ulan, inaantok at malungkot... sa gitna ng trafic.. sa gitna ng init ng makina at kalsada ng daan... paguwi ko sa sarili kong pamilya aso lang ata ang nasiyahan na makita ako.. nothing special... gutom na gutom ka sa birthday mo at ang pagkaing sasalubong sa iyo ay tortang talong, at bangus na inulam pa nila kinagabihan.. wala man lang special... akam kong wala akong dapat iexpect dahil wala talaga akong kapera-pera eh.. pero kahit man lang lucky me pancit canton wala... at sobrang sakit nun.. (takte! pag nkita nila akong umiiyak ng ganito!)

Ang sakit talaga eh... sobra... Feeling ko walang kahit isang nagmamahal sa akin.. wala man lang kahit isang nakakaalala.. wala man lang kwenta sa buhay ng iba.. isa lamang elemento sa paningin ng lahat ng kakilala... Yun lang nagiisang araw na naghahangad ako ng kokonting appreciation wala pa akong napala.. nagiisang araw sa buong taon na naghiling ako na may makaalala sa akin wala talaga... Iisang araw na kahit papaano mapatunayan kong masarap pang mabuhay sa mundo.. pero wala talaga... kaya di niyo ako masisisi kung gusto ka nang mamatay more than ever.... Napakawalang kwenta ng buhay ko... at ang 20th birthday ko ang pruweba ko. masama raw kasi akong tao kaya wala akong karapatang maging masaya... kahit na sa mismong birthday ko... nagexpect pa akong magiging iba ang birhtday na ito sa iba..

happy birthday to me...

Tae ang last birthday ko sa UST. Tae ang last birthday ko bilang estudyante. Tae ang buhay ko.. nabuhay pa ako ng 20 years sa mundong ito kung tae lang pala ang buhay ko...
you'll need microsoft word.. thanks...
At ang masaklap dun, hindi niyo ko masisisi kung ganito ang tingin ko sa buhay ko...

kamatayan: kalungkutan? kahangalan...

masaya ang mamatay... oo.. marahil nawiwirduhan kayo sa sinasabi ko... anu nga naman ang masaya sa maghirap sa proseso ng kamatayan, sa pangiiwan, sa maiwan, sa kalungkutan, sa pamamaalam? crap!

kamatayan ang walang hanggang pahinga.. sa trabaho, sa problema, sa kalungkutan, sa kamunduhan, sa katangahan at pagwawalang bahala.. kamatayan ang dulo ng para na yatang walang katapusang magdudusa.. kamatayan ang tanging kasiyahan sa buhay na wala na yatang hangganan...

hindi ako takot mamatay... hindi ko naman masasabing gusto ko nang mamatay.. pero sinasabi kong kung mamatay ako ngayon, walang kaso iyon... at sa oras na matanggap mo na ang iyong kamatayan, iyon na ang pinakapunto at pinaka-antas ng kasiyahan... believe me.. i know..

sa oras na mawala ako sa mundong ito, alam kong magiging masaya ako.. dahil alam kong marami akong buhay na napanghawakan... mga taong napasaya, napamura, napaiyak, nainis at nakilala.... mga taong alam na may isang tulad kong nabuhay sa mundo.. mga taong alam na kahit minsan man lang, naging malaking parte ng buhay ko...

salamat sa inyo, pasensya at sa muling pagkikita...

p.s. hindi pa po ako mamatay... hahaha.. masyado pa akong bata...

Hari ng sablay...

hindi ko talaga maiiwasan ang mga ganitong pagkakataon... na parang lahat ng tao napapagiwanan ka... parang lahat ng bagay ayaw sa iyo... parang ikaw lang magisa, sa isang mapangkutyang mundo...

lagi nalang ganito.. hindi na ako tumanda... hindi na ako nanibago... sino ba naman ako para magdrama at magtampo...

Sino ba naman ako?

Ilang beses ko na rin sinabi yan sa sarili ko...

Iba't ibang panahon, iba't ibang pagkakataon, iba't ibang tagpo at iba't ibang dahilan... minsan tao ang rason, kadalasan ang ang mga pangyayari sa buhay pero mas kalimitan, wala talagang dahilan... nagkataon lang na madrama talaga ako.. at magisa akong maghihirap sa mga ganitong tagpo....

Nakakairita na rin ako minsan hindi ba? kung kayo nga minsan gusto na akong kitlin pano pa kaya ako... na palagi nalang akong ganito.. palagi nalang magisa.. palaging nagdurusa...

hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon.. siguro dahil mayginawa nanaman akong katangahan sa mundo... ang UMASA...

UMASA nanaman ako na maraming nakakakilala sa akin... UMASA ako na marami na rin akong napagdaan sa mundo... UMASA ako na sa mga paghihirap na yun ako makakabangon, pero wala eh.. UMASA lang ako.. hindi ito nagbago... UMASA lang ako...

kung alam lang ng mga tao sa paligid ko kung ano ang ipagpapalit ko para lang maging manhid.. Kung alam lang nila kung gaano ako nasasaktan sa mga bagay na hindi ko masabi kung pano... kung alam lang nila kung bakit sa mga segundong ito, nangingilid ang luha ko... kung alam lang nila... pero wala naman akong magagawa... kundi UMASA...

UMASA pa akong may makikiramay... kung sa bagay... lahat naman tayo sa mundong ito ay... mga hindi magkakilalang anino..

Heartbroken...

Hindi ko inaasahan... na ako'y masasaktan...

Minsan talaga sa mundong ito, may mga bagay na sobrang nagpapasaya sa buhay mo... mga bagay na feeling mo umiikot sa iyo ang buong mundo...

sama ng loob? galit? irita? dahil sa mga panira? hindi na yun tama...

Tulad nalang kahapon.. sino ba naman ang magaakalang isang masayang araw ang magaganap kahapon? isang simpleng lakaran na nauwi sa isang masigabong galaan...

sirang tiwala, sirang paghanga dahil sa isang desisyon...

SHREK 3, DVD ni CHristian Bautista live, libreng chowking kalu-halo, at ang makasama ang 2 tao na lubos na malapit sa iyong puso...

kasiyahan ko, naipit at nakulong sa isang kahong kwadrado... ng inaasahan, ang umasa, sa pagasa...

uuwi pala ng maaga ha? ito talagang si marchella.. nakakatuwa.. at si john? sulit na sulit naman ang pagpunta sa school na wala naman talagang dahilan... haaay.. minsan nalang kami magsama tatlo.. buti nalang tinadhana kaming magsama kahapon bago matapos ang bakasyon...

sorry, tulad ng lagi kong sinasabi... pero nasaktan ako eh.. dahil lang sa isang buto, lumuhod na sa ibang amo ang alaga kong aso....

walang makakatalo sa saya ko kahapon.. kahit na walang tulog, naging mabulaklak naman ang pagsasamahan naming minsan nang nasubukan ng mundo...

[para sa inyo to... sana basahin niyo...]

did I just scored?

naguusap ang mga busog na busog kong bulate sa tiyan ko... isa ang hindi pumirma sa kanila... buti nalang.. dahil tiyak susuka ako sa daan...

CONGRATULATIONS

isang mabilis na bus.. ni hindi ko namalayang maghihiwalay na kami ng landas ni jaymar (na first time mag-MOA kahapon.. congrats...). at ako, walang batt ang cellphone, walang kaalam-alam sa pupuntahan, walang kadudadudang kinakabahan. Tiyak kong makakapatay ako ng tao sa bahay pag may nakaalam na hindi ako uuwi nito...

The walking jackpot prize

walking jackpot prize ang tawag ko sa sarili ko habang pinipilit tumawa sa nadadamang pangangatal ng katawan. hindi ko alam kung sa naguumapaw sa sarap na Itallianis na libre ni Mark Obcena (syet! sana araw araw ka nalang madiligan!!! hahaha!!!) o sa mamang nakatitig sa bag ko... hindi na tuloy mawala sa sistema ko ang segu-segundong pag kapkap sa maliit na lagayan ko ng tuition ko.... oo.. im loaded kagabi...

9,000 pesos na pang tuition ko para mamaya, mga mamahaling sapatos ng tito ko (na hindi niya alam na nasa akin), mga pambayad sa mga utang ni mama (na ako ang pinagbabayad) at ang video camera ni Marchella Calica (na menu-minuto ko namang dinadama kung buhay pa). hindi ako madalas matakot sa mga kabalastuan ng mundo... kahapon lang.. dahil nakakabang isipin na ang dami mong dala at sa mga tambayan pa ng mga satanas ako baba para makasakay.. sa NEPA Q-MART, at MUNOZ..

Isa pang kinababahala ko, isan beses ko pa lang napuntahan ang bahay na uuwian ko.. at nung minsan pang yun sobrang bangag pa ako dahil sa kape at tonetoneladang kopibun (ng kopiroti).

ANG ANGHEL KONG KAIBIGAN...

Buti nalang at mahal talaga ako ng diyos. natuntun ko ang daan papunta sa aking uuwian.. napangiti dahil hindi talaga ako madaling maligaw. tumigil ako sa harap ng isang hindi pamilyar na apartment. sinubukan kong bumulong kaso tiyak ni ipis sa paa ko hindi ako maririnig kaya napilitan akong sumigaw... "SENDANG!!!???"

Dumungaw sa bintana ang anghel kong kapatid... at mula sa langit na kanyang kinatatayuan, binabaan niya ako para pagbuksan ng pintuan... haaayy... salamat nalang at may isa akong kaibigang tulad ni sendang...

buong gabi lang ata kami naglandian.. nagkwentuhan, nagchenesan... (bastos ng nasa isip mo!!)... pero kahit na napakasalimuot ng buhay ko kahapon, isa lang ang mapapatunayan ko...

NA MAGKAKAROON TALAGA NG ESPESYAL NA PUWANG SI SENDANG S PUSO KO.... MAHAL NA MAHAL KO TALAGA SIYA... HAAAY... SANA NABABASA MO ITO.. HAYUP...

did I just scored? nope... but i had the time of my life...