Hari ng sablay...

hindi ko talaga maiiwasan ang mga ganitong pagkakataon... na parang lahat ng tao napapagiwanan ka... parang lahat ng bagay ayaw sa iyo... parang ikaw lang magisa, sa isang mapangkutyang mundo...

lagi nalang ganito.. hindi na ako tumanda... hindi na ako nanibago... sino ba naman ako para magdrama at magtampo...

Sino ba naman ako?

Ilang beses ko na rin sinabi yan sa sarili ko...

Iba't ibang panahon, iba't ibang pagkakataon, iba't ibang tagpo at iba't ibang dahilan... minsan tao ang rason, kadalasan ang ang mga pangyayari sa buhay pero mas kalimitan, wala talagang dahilan... nagkataon lang na madrama talaga ako.. at magisa akong maghihirap sa mga ganitong tagpo....

Nakakairita na rin ako minsan hindi ba? kung kayo nga minsan gusto na akong kitlin pano pa kaya ako... na palagi nalang akong ganito.. palagi nalang magisa.. palaging nagdurusa...

hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon.. siguro dahil mayginawa nanaman akong katangahan sa mundo... ang UMASA...

UMASA nanaman ako na maraming nakakakilala sa akin... UMASA ako na marami na rin akong napagdaan sa mundo... UMASA ako na sa mga paghihirap na yun ako makakabangon, pero wala eh.. UMASA lang ako.. hindi ito nagbago... UMASA lang ako...

kung alam lang ng mga tao sa paligid ko kung ano ang ipagpapalit ko para lang maging manhid.. Kung alam lang nila kung gaano ako nasasaktan sa mga bagay na hindi ko masabi kung pano... kung alam lang nila kung bakit sa mga segundong ito, nangingilid ang luha ko... kung alam lang nila... pero wala naman akong magagawa... kundi UMASA...

UMASA pa akong may makikiramay... kung sa bagay... lahat naman tayo sa mundong ito ay... mga hindi magkakilalang anino..