Mansanas (Inspired by a true story) Part 1

I.

Pagod na pagod na ako magtrabaho.

Siyempre sa sarili ko lang pwedeng sabihin ito. Dahil wala na akong karapatang magreklamo. Kung ang karapatan ngang tumawa at maging maligaya wala na rin akong karapatan yun pa kayang karapatang magreklamo?

Wala eh. Kailangang kumita kahit pang tawid gutom lang namin ng anak ko. Minsan nga kahit ako nalang ang kumain para sa maghapon. Kailangan nga lang magtiis nitong isang taong gulang kong anak sa kahit anong mahihita niya sa suso ko. Kailangan niyang magtiis. Tutal nakarami naman dito yung mga ama niya hindi ba? At isa pa, andiyan naman sina mommy at daddy eh. Matatawag na rin sigurong suwerte yun.

Hindi rin kasi sapat minsan ang nakukuha ko sa pag-puputa sa may highway para sa aming mag-ina. Marami na rin akong kakumpitensya sa pagsusuot ng maiikling shorts at spaghetti straps dito sa may amin. Kadalasan nadadaig ako ng mas bata na may mas mapuputi at makikinis na balat. Yung tipong pag natutukan ng headlights ng costumer siguradong kumikinang sila sa ganda. Panigurado sila ang maisasakay. Talo nanaman ako sa laro ng tadhana. Kasi kung ikukumpara sa kanila, kahit tutukan ako ng headlights ng sasakyan panigurado hindi pa rin nila ako mapapansin. Siguro kung nung medyo bata pa ako't hapit pa ang balat at pantay pa ang kulay ng hita't tuhod ko, pwede pa akong makipagsabayan sa mga bagong salta na ito. Suwerte nang maka dalawa o tatlo ang gumagamit sa akin kada linggo. Karamihan nga lang dito ay mga pulubi na sekyo o construction workers na mas inuuna ang pangangati ng mga ari nila kesa sa sabong panligo o deodorant man lang. Kaya alam ko na ang lahat ng kabahuan ng mundong ito na nabubulok na rin sa impyerno.

[Mansanas 1 ni Rex Van Carlo "Fhadz" E. Mollo]