Hipon

Ako’y nabasa sa pagbuhos ng ulan nang lumitaw
Ang araw sa gitna ng daan;
Nabulag, nasilaw sa taglay na
Kagandahan.
Hindi napigil ang leeg sa pagikot sa iyong kinaroroonan.
Napuno ng baga ang aking lalamunan—Natuyo ng di Inaasahan.
Nasiyahan, natugunan ang panlalamig na sa aki’y kanina pang Lumalamon;
Pinalitan ng itim na buhok na bumabalot sa akin.
Nabulag sa pagkakakapit ng damit sa katawang hinubog ng diyos
Sa kanyang kasiyahan.
Kutis na bumuntis sa maputik na daan.
Biglang dumilim ng Humarap ka sa akin.

Nabasag ang katahimikan.
Bumalik ang mundo sa
Panlalamig nitong kinasusuklaman