Ni minsan sa buhay ko hindi ko akalaing aabot ako sa ganito. Sobrang hindi ko mamalayan na nasasaktan na pala ako. Mga bagay na pinagdarasal kong mawala nalang sa utak ko, mabura, maglaho...
sa pagpaparusa, sa pagpapahirap sa bugbog sarado ko nang katawan, sa piga ko nang kasiyahan, sa pinasalang nararanasan... ngayon ko lang nasabi, PINANGANAK PALA AKO PARA MALUNGKOT NG HABANG BUHAY...
Kailanman hindi ako magiging masaya.. hindi ako makakakita ng liwanag.. hindi ko masasabing masarap sa buhay sa mundo.. dahil ganito ako.. at ganito ako mamatay... malungkot, basura at nagiisa...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment